woensdag 23 december 2009

De kat van mevrouw Kwast



De vorige eigenaren van ons huis hadden een bijzonder verzoek: of we met het appartement ook de hulp voor de oude dame van 89 een portiek verderop wilden overnemen. Zij was via een snoertje om haar hals verbonden met de alarmservice en die kon dan eerst ons bellen om poolshoogte te nemen als er iets aan de hand was. Natuurlijk stemden we daarmee in, als thuiswerker was ik meestal in de buurt en kon binnen een minuut bij haar zijn. Zo maakte ik in de zomer van 2000 kennis met mevrouw Kwast. Ze was de dochter van een Friese huisarts en had Engels gestudeerd in Amsterdam. Het appartement aan de Beethovenstraat had ze aanvankelijk gehuurd met twee vriendinnen, maar na hun vertrek was ze er in haar eentje blijven wonen. Wobbina Kwast was nooit getrouwd; haar kinderloosheid compenseerde ze met  huisdieren. In 1949 was ze directeur geworden van het Nederland-Amerika Instituut (NAI) en in 1972 werd ze benoemd tot Executive Secretary van de United States Educational Foundation in The Netherlands (USEF), dat belast was met de uitvoering van het Fulbright-programma (beurzen voor uitwisseling van studenten) in Nederland. In 1976 ging ze met pensioen. Haar werkzame leven lag dus al ver achter haar toen ik haar leerde kennen. Al bij ons eerste gesprek maakte ze me duidelijk dat ze vast van plan was thuis te overlijden, voor haar geen bejaardentehuis. Ze vertelde dat ze met de huisarts had afgesproken dat hij haar zou helpen als ze vond dat het mooi was geweest. Maar zo ver was het nog niet, want ze was nog helder van geest en er was nog veel dat haar aan het leven bond, vooral haar cyperse kater Bartje, haar oogappel.
In de jaren die volgden kwam ze steeds vaker ten val en moest ik tientallen keren uitrukken om haar weer op de been te helpen. Het was altijd weer een verrassing op welke plek ik haar zou aantreffen. Vooral in de winter ging het vaak mis (de reden dat ik nu aan haar terugdenk). Dat ze nooit iets brak bij alle valpartijen was een wonder, maar uiteindelijk vond ik haar op een avond in de badkamer met  een gebroken been. Haar huisarts had geen dienst en de vervanger regelde dat de ambulance haar naar het VU Ziekenhuis bracht. Zodra ze weer tot zichzelf was gekomen liet ze het verplegend personeel weten dat ze graag een einde aan haar leven wilde maken. Ze vertelde mij dat een verpleegkundige tot haar woede een preek tegen haar had afgestoken en dat ze hem flink de waarheid had gezegd over die God waarin ze niet geloofde. Ze voelde zich eenzaam in het ziekenhuis dat haar doodswens niet serieus nam. "Het is gek, maar zo oud als ik ben mis ik nu mijn vader", zei ze tegen me. Haar grootste zorg was het lot van kat Bartje. Bij elk bezoek moest ik haar gedetailleerd vertellen hoe het ging met haar lieveling, die weleens een grote rol kan hebben gespeeld bij haar valpartijen met zijn opdringerige kuitenvrijerij in afwachting van eten.
Na het ziekenhuis volgde de gang naar het verpleeghuis, waar zij verder moest revalideren en fysiotherapie kreeg om weer te leren lopen. Tante Wob, zoals haar kennissen haar noemden, ging er nog steeds vanuit dat zij weer zou terugkeren in de Beethovenstraat. Bijna een half jaar lang heb ik Bartje eten gegeven in een huis zonder baasje. Een poging om hem zelf in huis te nemen mislukte omdat onze eigen katten Bartje bleven aanvliegen. Toen duidelijk werd dat het nooit meer goed zou komen met haar been, vroeg mevrouw Kwast mij een goed adres voor hem te zoeken. Dat kreeg hij in een studentenhuis aan de Stadionweg. In 2003 verhuisde mevrouw Kwast naar een verzorgingstehuis in Buitenveldert. Ze wilde nog steeds dood, maar dat was onbespreekbaar omdat ze verder kerngezond was. Uiteindelijk verzoende ze zich met haar situatie. Eind 2008 is zij op 97-jarige leeftijd overleden.

zondag 20 december 2009

Oude en nieuwe sneeuw


hoek Apollolaan/Beethovenstraat 1931
(bron: http://www.verhalenvanvroeger.nl/herinnering/793)


hoek Beethovenstraat/Stadionweg 2009

zaterdag 12 december 2009

Rijp voor de sloop





Het aftellen is begonnen voor de Christus Geboorte Kerk op de hoek van de Beethovenstraat en de Prinses Irenestraat. Afgelopen vrijdag zijn de eerste bomen rondom de kerk gekapt. Alle bomen die moeten sneuvelen zijn voorzien van een groene stip, zodat de aannemer zich niet kan vergissen.
De kerk zelf wordt in januari gesloopt. Dit najaar zijn al ronde gaten gemaakt in de buitenmuren van de kerk om te voorkomen dat er zich vleermuisjes zouden nestelen tussen de spouwmuren om er hun winterslaap door te brengen. Nu is het te koud en tochtig voor deze zoogdieren. Slapende vleermuizen hadden de sloop kunnen vertragen omdat vleermuizen een beschermde diersoort zijn.



donderdag 3 december 2009

Bewoners vrezen schade door nieuwbouw St. Nicolaaslyceum


Het nieuwe gebouw van het St. Nicolaaslyceum (Ontwerp DP6 architectuurstudio, www.dp6.nl)

Volgende week beginnen de voorbereidingen voor het nieuwe gebouw van het St. Nicolaaslyceum, dat gaat verrijzen op de hoek van de Beethovenstraat en de Prinses Irenestraat, grenzend aan het Beatrixpark. De eerste stap is het kappen van de bomen op die plek, in januari 2010 gevolgd door de sloop van de Christus Geboorte Kerk. De feitelijke bouw van het schoolgebouw is gepland voor juni 2010, de oplevering voor zomer 2012.
Gisteravond organiseerde het Projectbureau Amsterdam Zuidas in het St. Nicolaaslyceum een informatieavond voor de buurt. Bewoners van de Princesseflat (Beethovenstraat 197-265) bleken ongerust over de geluidsoverlast die de bouw met zich mee zal brengen. Ook waren zij bezorgd over mogelijke schade ten gevolge van heiwerkzaamheden. Het Projectbureau liet weten dat de keuze van de heimethode een zaak van de aannemer is, maar dat bekeken zal worden of het mogelijk is om 'stil' te heien. De funderingspalen worden in dat geval de grond in geboord en niet geheid, zodat er geen schokbelasting optreedt die bouwschade kan veroorzaken aan omliggende panden. Er wordt hoe dan ook een verzekering afgesloten voor eventuele schade aan gebouwen in de directe omgeving van de bouwlocatie.

woensdag 2 december 2009

Studio Bazar verlaat Beethovenstraat



Het filiaal van kookwinkel Studio Bazar (Beethovenstraat 31) gaat eind december dicht. "De winkels in de Reguliersdwarsstraat en op hoek Keizersgracht hoek Utrechtsestraat blijven wel bestaan", zegt financieel directeur Rooslinde Jaspers. Zij wil niets kwijt over de achtergrond van de reorganisatie van het veertig jaar oude familiebedrijf.
De uitverkoop is al begonnen, met 10% korting op elektrische apparaten en 20% op alle andere artikelen.

Veilig fietsen: auto naar trambaan




Dubbelparkeerders veroorzaken elke dag gevaarlijke situaties in het winkelgedeelte van de Beethovenstraat. De politie handhaaft niet of nauwelijks in de ochtend- of avondspits, het tijdstip waarop grote stromen fietsers richting stad en Buitenveldert rijden. De motoragent die op deze uren in de buurt surveilleert, houdt bij voorkeur de wacht achter een boom in een zijstraat om verdachte scooterjeugd of fietsers zonder licht aan te houden.
Het stadsdeel wil de veiligheid in het winkeldeel nu verbeteren door een herinrichting. "Ons plan is om vrije fietspaden aan te leggen aansluitend bij de huidige brede trottoirs, met tussen de bomen ruimte voor prullenbakken en fietsenrekken en dergelijke", zegt Gert-Jan Stroucken van de Afdeling Projecten Openbare Ruimte. Of dit plan ook gerealiseerd gaat worden is nog niet zeker door bezwaren van het GVB en de Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer (IVV).  Stroucken: "Omdat naast de fietspaden parkeerstroken moeten komen is er onvoldoende plek over voor een vrij liggende trambaan én autostroken. Dat betekent dat de auto's voortaan over de trambaan zullen moeten rijden. Het GVB en de IVV zijn bang dat de doorstroming van de tram daardoor in gevaar komt. Wij hebben een ingenieursbureau tellingen laten verrichten en hopen daarmee aannemelijk te maken dat deze indeling van de straat geen onacceptabele hinder oplevert voor de trams."
Als de partijen het eens zijn geworden zal het stadsdeel de herinrichtingsplannen huis aan huis verspreiden onder de buurtbewoners.