Afgelopen zondag viel in Amsterdam-Zuid, onder meer in de Beethovenstraat, een brief in de bus van de niet bestaande 'Dienst Wonen en Samenleven. Afdeling Controle & Handhaving'. Daarin werd aangekondigd dat de (eveneens verzonnen) Dienst Leegstands Inspectie zou komen controleren of bewoners het grote aantal vierkante meters dat zij tot hun beschikking hebben ook daadwerkelijk gebruiken of dat er sprake is van 'verborgen leegstand'. In dat laatste geval zou de gemeente 'in het uiterste geval' ruimte kunnen vorderen voor gebruik. Een goede manier om vooral lagere inkomens te helpen aan tijdelijke woonruimte, aldus de brief. De huisbezoeken van de Inspectie zouden niet van tevoren worden aangekondigd. Het Parool berichtte de volgende dag dat sommige bewoners de schrik om het hart sloeg na lezing van de brief. Ouderen die de oorlog hadden meegemaakt moesten terugdenken aan de vordering van huizen door de nazi's, aldus Het Parool.
Liesbeth Wytzes, Koninklijk Huisverslaggeefster van weekblad Elsevier, tuinde in de grap en wijdde zondag een column aan de brief. 'Zijn ze helemaal gek geworden bij de gemeente Amsterdam? Waarom moeten de paar mensen in de stad die een eigen huis hebben – want het is een en al gesubsidieerde sociale woningbouw – zo'n knokploeg met een meetlint binnenlaten?' schreef Wytzes verontwaardigd. Enkele uren na verschijnen van de column rook men onraad bij Elsevier en verscheen er een kader bij het stuk dat er aanwijzingen waren dat de brief een vervalsing was. Wytzes probeerde haar huid nog te redden door halverwege de column een zinnetje toe te voegen: 'Kan dit waar zijn, of worden we hier bij de neus genomen?' Inmiddels is de column in alle stilte verdwenen van de Elsevier-site. Hij is hier nog te vinden: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:IpCX-_KlOg4J:www.elsevier.nl/web/Opinie/Vrouw-van-de-Wereld/300366/Onbeschofte-aanpak-van-verborgen-leegstand.htm+leegstands+wytzes&cd=1&hl=nl&ct=clnk&gl=nl&source=www.google.nl
Liesbeth Wytzes, Koninklijk Huisverslaggeefster van weekblad Elsevier, tuinde in de grap en wijdde zondag een column aan de brief. 'Zijn ze helemaal gek geworden bij de gemeente Amsterdam? Waarom moeten de paar mensen in de stad die een eigen huis hebben – want het is een en al gesubsidieerde sociale woningbouw – zo'n knokploeg met een meetlint binnenlaten?' schreef Wytzes verontwaardigd. Enkele uren na verschijnen van de column rook men onraad bij Elsevier en verscheen er een kader bij het stuk dat er aanwijzingen waren dat de brief een vervalsing was. Wytzes probeerde haar huid nog te redden door halverwege de column een zinnetje toe te voegen: 'Kan dit waar zijn, of worden we hier bij de neus genomen?' Inmiddels is de column in alle stilte verdwenen van de Elsevier-site. Hij is hier nog te vinden: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:IpCX-_KlOg4J:www.elsevier.nl/web/Opinie/Vrouw-van-de-Wereld/300366/Onbeschofte-aanpak-van-verborgen-leegstand.htm+leegstands+wytzes&cd=1&hl=nl&ct=clnk&gl=nl&source=www.google.nl
In juni 1972 werd al eens een vergelijkbare grap uitgehaald om bemiddelde Amsterdam-Zuidbewoners de stuipen op het lijf te jagen, zo beschrijf ik in De koningin van Plan Zuid. Er vielen toen brieven in de bus waarin stond dat de gemeente woonruimte wilde gaan vorderen voor bewoners van volksbuurten die daar door de sanering weg moesten. Volgens de brief kon de gemeente bewoners verplichten woningzoekenden in huis te nemen. Dat gold alleen voor mensen die te ruim waren gehuisvest, waarbij de volgende rekensom werd gehanteerd: 'Indien uw gezin bestaat uit 2 of minder personen en u beschikt over meer dan 3 kamers, ofwel het oppervlak van uw huis overschrijdt de grootte van 75 m2; 3 personen 4 kamers of 80 m2; 4 personen 5 kamers of 85 m2; 5 personen 6 kamers of 90 m2.'
